سرگردانم بر سرکوی َت ..

از این همه رشته من نمیدونم چرا این رشته رو انتخاب کردم ؟! اومدیم و اومدیم و اومدیم دنباله ی ِ یه اشتباه رو گرفتیم و مصرانه ادامه دادیم و هیچ به روی ِ خودمان نیاوردیم که لابُد اشتباه کردیم .. بین خودمان بماند کسی که خدایی نکرده نباید بفهمد ما سر خود را نیز گول میمالیم دیگران که بمانند .. و پابرجا ادامه دادیم که چه شود نمیدانم؟! و تا خود ِ الانی که دارم میگم همچنان هم داریم ادامه میدیدم باز هم که شود نمیدانم ؟! خب به گمانم که دو دسته اگه بخوام تقسیم کنم یه دسته اونایی میشن که میفهمن اشتباه کردن میزارنش کنار حالا اینکه اینو تموم میکنن وقتی یه شروع خوب دارن رو نمیدونم ! اما دسته ی ِ دوم اونایی هستن که منن ! بله منن .. میفهمن اشتباه کردن اما هی ادامه میدن .. ! هرچی بیشتر میفهمن هی بیشتر ادامه میدن !! اینا به هیچ عنوان تو هیچ زمانی با هیچ چی کنار نمیان .. نمیان نگرد .. تو هیچ جای زندگی نیست ! اینا همونایین که میگن راه رو باید رفت .. تا تهش قیمت هم نداره ! گند بزنی به هر چی بیست و چند سالگی لابُد ! خب بزنی راه راه باید رفت .. گند بزنی که زندگیت .. خب بزنی ! راه رو باید رفت .. اینا بیشتر از هرچیز ِ دیگه ایی خودخواهن همین !حالا کدوم دسته از این دو تا رو باید شجاع دونست نمیدونم ؟!! قبول کردن یا قبول نکردن مساله این است ! مثل تو ! اره دقیقا مثل تو ! هیچ وقت هیچ جایی از زندگی قبول نکردم که لابُد این وسط به جز منم تویی هست که شاید نخواد ! بمیرمم قبول نمیکنم .. و هم چنان به اومدن اون روز خوب ایمان دارم .. نداشته باشم چیکار کنم !هووممم ؟!