هیچ چیز مال ِ خود ِ آدم نیست .. نیست .. نیست ..

دل خوش کردم به لحظه هایی که خیال میکنم مال ِ منن .. اصلا حواسم نیست ..*" هیچ ساعتی دقیق نیست و هیچ چیز مال ِ خودِ آدم نیست ،مگر همان چیزهایی که خیال می کند دل بستگی هایی به آن دارد ،بعد یکی ...یکی آن ها را از آدم میگیرند .." آخ .. یکی یکی آن ها را از آدم میگیرند .. شاید همین بود تو نداشته هام دست پا زدم همه عمر .. که نمیرم تو از دست دادنشون .. که نمیرم .. منی که همه عمر میخواستم بمیرم .. حواست هست ؟!‌که نمیرم .. که نمیرم ..  تو سرمای ِ سرد ِ نچسب .. همون جایی که ذره ذره تو تمام بودنت میره جا خوش میکنه .. وقتی به خودت اومدی یه سرد ِ خاکستری شدی .. یخ .. خون ِ‌تو رگ هاتم گرم نیست.. انگار مُردی حواست نیست .. نفس بکش .. نفس بکش .. حالا گیریم این لعنتی سخت بیاد بالا .. کِش بیاد .. سعی کن .. عمیق تر نفس بکش .. عمیق تر ..  و دل خوش کن به لحظه هایی که خیال میکنی مال ِ تو باشن .. دارم تقلا میکنم بیرون بکشم خودمو .. میخوام ، فقط یکی داره بلند بلند تو مغزم میگه هیچ چیز مال ِ خود ِ آدم نیست .. هیچ چیز مال ِ خود ِ آدم نیست .. مال ِ خود آدم نیست .. نیست ..  نیست .. هی میگه .. هی داره میگه .. ساکت شو .. لطفا ساکت شو لامصب ساکت شو ..  گفتم من هزار بار تو هزار لحظه گفتم که لعنت به هرچی که زیادی روشن ِ .. این زیادی روشن بودن سگ مصب منو میکُشه آخر .. بدون هیچ تفنگی .. ریختن خونی .. دادی .. فریادی .. بی هیچ حرفی .. این مُردن ِ خیلی مزخرف ِ‌.. یعنی دست کم فکر میکردم باید هِرو وارانه تموم کرده باشم زنده بودنو ..!؟‌میفهمی ؟! اما به معمولی ترین شکل ِ ممکن .. تو تمام ِ ناتمام هر چی که باید بود و نبود .. هرچه که باید می بود .. خوب میمیرم و به طرز فجیعی فردا باز منم که دُرست تو همین نقطه دارم دیروز و فردا و امروز و هر چی لعنتی دیگه رو میشکم دُنبال ِ خودم .. تلخ نیست .. تلخ هم که باشه مهم نیست ...یکی این ابله تو مغز ِ من ساکت کُنه .. همین چند لحظه .. ! فقط بیا همین چند لحظه رو بشین همین جا رو به روی ِ من .. بزار گُم بشم تو لحظه هایی که خیال میکنم .. که خیال میکنم مال ِ منن .. همین چند لحظه فقط .. !

*" عباس معروفی " 

*" عباس معروفی "