ما مردیم ..باور نداریم هنوز اما ..!!

بچه تر که بودم از شنیدن کلمه جهان سومی دچار تهوع و تشنج میشدم .. حالا بزرگ شدم و وقتی راه میرم.. نگاه میکنم.. نفس می کشم.. میخوابم.. بیدار میشم .. و و و .. جهان سومی رو قورت میدم با بغض.. کل مکان و زمان موجود رو بالا میارم رو خودم دچار یه شوک و تشنج دوره ایی میشم و بلند میشم دوباره چیزی رو با درد خفیفی تو قفسه سینه قورت میدم و ادامه میدم .. به هیچ جا مونم نیست که اصلا این ادامه دادنِ این جا تو این مکان و زمان و شرایط معنا و مفهومی داره یا نه .. این جا خیلی وقته همه چی معنای خودشو از دست داده .. شدیم ادم کوک های ِ زنگ زده منسوخ شده.. تو یه جهان مُزده! هنوز سایه ی جنگی که توش تقصیری نداشتیم از سرمون نرفته که سایه ی جنگی دیگه ایی که بازم توش تقصیری نداریم رو سرمون سایه انداخته .. کل ما اینجا نقش خاصی نداشتیم فقط معلوم نشد دقیقا برا چی اومدیم برا چی میریم ..؟؟ نه باید چیزی خواست نه باید چیزی گفت .. نه باید مرد نه باید نمرد! یه روز میری بیرون و صرف خواستن حق زندگی دیگه برنمی گردی.. به همین راحتی ! آره بابا به همین راحتی .. مهم نیست کی بودی چی کردی چی قرار بوده بکنی و چند نفر کجا منتظر برگشتنت بودن ..  ما فقط خوب ناله زدن رو یاد گرفتیم ..زاری زدن .. سوگواری برای هر چه که هست و نیست ما مرده پرستان این تاریک خانه.. ما مرده پرستان این تاریک خانه.. به بچه هامون تظاهر رو یاد میدیم خوب زار زدن .. بیشتر گریه کردن .. التماس کردن ..اسیر شدیم .. تمام مون اسیریم .. میدونی اصلا ما دچاریم.. تمام ما دچاریم به سندورم استکهلم! "پدیده ایست روانی که در آن گروگان حس یکدلی و همدردی و احساس مثبت نسبت به گروگان‌گیر پیدا کرده و در مواقعی این حس وفاداری تا حدی است که از کسی که جان،مال و آزادیش را تهدید می‌کند، دفاع نموده و به صورت اختیاری و با علاقه خود را تسلیمش می‌کند. علت این عارضه روانی عموماً یک نوع مکانیزم دفاعی دانسته می‌شود." از کسی که جان و مال و آزادی اش را تهدید میکند دفاع نموده ..!!! چقدر ما حافظه های ضعیفی داریم .. چقدر ما می ترسیم.. چقد ما دروغ با جان مون خو گرفته .. چقد ما تهوع آور شدیم چقد ما بی عرضه ایم !! چقد ما بی عرضه ایم ..!! ببین ما مردیم ما خیلی وقته مردیم فقط هنوز باور نکردیم خلاص.